Fay, ... Het begon allemaal met het idee dat ik het wat professioneler zou. En zo ontstonden wat ideeen. Een eigen website, om o.a. de thuis situatie weer te geven. Want als ik aanbod had op marktplaats dan koste dat aardig wat tijd om over en weer te communiceren.
Maar ook een apart binnen hok met buiten ren voor Hercules, zodat ik minder werk had van zijn periodieke sproeien, en zodat ik de poezen beter kan beschermen voor ongelukjes in tijden van krolsheid.
In mijn gedachten begon ik aan een cattery te denken. Daar hoort een lidmaatschap bij. met misschien tentoonstellingen? Dan hoort daar een stamboompoes bij. Maar ooh ooh ooh, wat zijn die duur!
Na mij wat te verdiepen in rassen kom ik eigenlijk tot de conclusie dat elk ras idd zijn eigen identiteit heeft. Dat maakt het niet makkelijker. Wat wil ik eigenlijk? Nou vooral een kat die lief, aanhankelijk, gezond en toch ook mooi is., en dan kan ik eigenlijk bij veel rassen wel terecht.
Mijn oog viel op een mooie stamboom poes. Een prachtige Ragdoll. Een herplaatser, de cattery waar ze nu zat wilde inkrimpen. En zo ben ik eind mei dit jaar een bezoekje gaan brengen bij deze cattery. Fay was nog niet zo heel oud, net drie, Had al wel een nestje gehad. Alle paperassen waren er, alles was inzichtelijk. Fay oogde een goede indruk, ook in de omgang met de andere poezen.Ze kon nog wel één of twee nestjes krijgen werd mij verteld. En omdat het niet naast de deur was, zijn we over gegaan tot koop. Volgens de eigenaar was Fay een pittige tante, we moesten haar rustig laten wennen, uiteindelijk zou ze wel tot overgave komen. Zo gezegd zo gedaan.
In de opwinding van onze prachtige poes helemaal vergeten na te vragen waarom ze op haar flank een stukje vacht had van drie bij vier cm wat iets korter in haar was. Ze had eerder een nestje gehad, waarschijnlijk is er toen tijdens haar dracht een onderzoek/ echo geweest. Dat doen veel eigenaren van een stamboom poes, om zoveel mogelijk risico uit te sluiten en problemen te voorkomen, zo was mijn eigen conclusie.
Het was waar, Fay had tijd nodig, veel tijd om te wennen. Gelukkig is er veel ruimte bij ons. Fay werd gedoogd, maar niet snel geaccepteerd. Ze was enorm lief!! Wat een schat, wat een kroelpoes. Wat een geluksvogel voelde ik mij met zo'n poes.
Na een aantal weken begon ik ongelukjes in huis te vinden. Alleen plasjes. Incidenteel. Ik probeerde erachter te komen wie,...dat kon bijna niet anders dan Fay, zou ze stress hebben in onze poezenclan? Dat was mogelijk, Ook heb ik nog gedacht dat ze misschien last had van rouw, omdat ze haar andere poezen maatjes miste. Dat zou stress verergeren, met als gevolg territoriaal gedrag, het huis markeren met haar geur, zodat ze zich veilig voelt, of,...?
Weken verstreken, geen verbetering. Ik las dat sommige poezen wel een jaar nodig hebben om te wennen, maar ik werd ondertussen gek van dat geplas in mijn huis.
Uiteindelijk zijn we bij de DA beland. Ze verwierp en komend nestje. Lichamelijk onderzoek gedaan. Waarschijnlijk een [opkomende] baarmoeder ontsteking was het vermoeden. Zou het?
Fay ziek, en ik was er mee ziek van. Contact gezocht met de cattery, konden die mij misschien meer info verschaffen, kon er iets anders aan de hand zijn waarop ik actie kon ondernemen. Er kwam niets uit het gesprek.
Wat zag ik niet? De medicatie sloeg wel iets aan, maar niet zo vlug als zou moeten naar mijn idee. Urine onderzoek kwam niets uit, alleen dat ze toch nog ontstekingswaarden in haar urine had. Nog even doorzetten met de medicatie.
Ik heb heel internet gelezen, want ik kreeg het vermoeden dat er iets anders aan de hand was. Misschien het een mutatie variant van Fiv/ Felv of toch stress doorgeslagen, misschien Giardia? De symptomen pasten niet allemaal bij haar ziektebeeld. Heb haar uitgebreide analyse rapport [gemaakt in 2017] nagelezen, er waren echt geen afwijkingen, geen één!
Ze knapte niet op, dit ging niet. Opnieuw afspraak met dierenarts gemaakt. En bij het lichamelijke onderzoek,...voelde DA een verschrompelde nier.
De woorden van de DA dat dit niet direct euthanasie hoefde te betekenen, maar dat ze hooguit nog twee a drie jaar kon krijgen, moesten even zakken.
We hebben alle bloedonderzoeken gedaan die nodig waren. De uitslagen die later binnenkwamen waren niet goed.
Ik wilde haar mee naar huis, in mijn onderbewuste wist ik wel wat er moest gebeuren.
Ze hebben haar zoveel mogelijk opgeknapt, met infuus en gepaste medicatie. Toen is ze met mij mee terug gegaan.
Kinderen voorbereid op de komende gebeurtenis, en zo geschiede een paar dagen later, 27 sept. 2019. Het moest niet langer duren, ..... dat was niet goed geweest.
Chronisch nierfalen,... Heeft het gesluimerd en is het door de stress aangewakkerd? Allemaal vragen.........Alle emoties zijn gepasseerd.
Veranderen kan ik het niet meer.
Ze is niet meer, lieve Fay, het spijt mij heel erg dat het zo is gegaan, ook voor ons.