En zo is er zomaar weer een jaar voorbij. Wat vind er ook veel plaats in een jaar.
Dit was een jaar van knopen doorhakken, en keuzes maken. Eéntje daarvan was dat ik een ander plekje voor Nina moest zoeken. Nina had last van de drukte in het gezin. En als één poes minder gelukkig is, dan hebben we daar allemaal last van. De poezen omdat ze meer gaan ruzién, en ik omdat de poezen ruzie gaan maken.
Daarom is Nina gaan wonen bij mijn zus, en zo zien we haar nog regelmatig.
Een andere was dat ik Hercules heb laten castreren. Maar voordat ik dat heb laten uitvoeren wilde ik eerst zeker weten dat Snoesje zwanger was van hem.
Hercules in zijn volle staat van kater zijn sproeide alles onder. Dit is begonnen sinds we verhuisd zijn naar dit adres. En dat werd mij teveel. Daar kan ik niet tegenaan poetsen of wassen.
Wat voor Hercules betekende dat hij niet meer in huis mocht komen. Hij verbleef overdag in de tuin [afgesloten] en 's nachts in de garage.
Nu, ook dat kon mijn hart niet aan, of dat van de kids. Hij is heel sociaal en heeft aandacht en liefde nodig. Hij hoort in huis.
We besloten nog één laatste nestje van hem, en dan kan hij de winter hopelijk weer in huis, want met de castratie is ook het sproeien over, nu nog zijn eetgedrag reguleren.
Elk jaar was het moeilijk om afstand te doen, maar van dit nestje houden we er toch echt eentje. Ook omdat het Hercules zijn laatste nestje is en ik zijn lijntje graag voort wil zetten.
Snoesje mocht vier spruiten groot brengen. Drie poesjes en één kater.
Ze zijn geboren in de zomervakantie, en hebben de volle aandacht en tijd van de kinderen gehad.
Het is voor mij een hoop werk, en elke keer denk ik weer, dit is de laatste keer geweest.
Maar het is net zo als met een bevalling, na een poosje ben je het werk weer vergeten en blijft de mooie tijd in je hoofd hangen.
Er kan veel gebeuren in een jaar, laten we het daarom ook maar per jaar bekijken.
Blij met deze lieverds, nu nog een gouden mandje voor ze.
