Heb je de reclame van de staatsloterij al gezien?? Hahaaaa, wij hebben twee langharige zwarte geluks Frummels in huis, en ook nog praatgraag!!
Hilarisch, wat hebben we gelachen!
Het zijn gebeurtenissen die je bijblijven, zo ook deze. Nina verwacht haar eerste nestje. En voor zo'n eerste nestje ben ik ook altijd extra gespannen. Nina integendeel, die is zo ontspannen, dat de hele gebeurtenis mij is ontglipt. Ze was zo normaal in haar gedrag of maar iets van de kenmerken, dat ik rustig de nacht in ben gegaan.
Hoe anders zou mijn zondagochtend zijn!
In alle vroegte stap ik in de huiskamer, na een paar stappen sloeg mijn hart al een keertje over, ik zag een vreemd donker hoopje op de vloer liggen. Dat moment is echt vreselijk.
Eenmaal opgepakt was het koud en droog. Zat er nog leven in? Een heel klein pootje verplaatste zich. Snel heb ik het onder mijn nachthemd gedaan op mijn blote lijf.
En dan doe je toch alles wat moet gebeuren,... deze was al droog, er kunnen er meer zijn. Die vond ik ook, er lag nog eentje in de werp kist met de placenta er nog aan. Placenta eraf geknipt, en ook die bij de andere onder mijn nachthemd. Verder opzoek,...en ja hoor,...er lag er nog eentje onder de bank, ook koud en droog, maar toch leven erin.
Je hebt geen tijd om te huilen,....je staat 'aan', en handelt.
Nina loopt door de huiskamer alsof er niets aan de hand is. Nou ja, tot zover, want er waren nog twee poezen die moeder waren op dat moment. Ze ontfermde haar over die kittens. Ze had wel een heel sterk moeder gevoel, maar was met de geboorte van haar eigen kittens helemaal aan. Dat begrijp ik, ik was er ook mee aan.
Prio was nu eerst de kittens opwarmen en en plekje zoeken waar Nina graag wil liggen. De grote kist stond haar aan, en daar heb ik een electrisch warmte matje in gelegd. De andere oudere kittens van Nina afgesloten [ook qua gehoor].
Met de warmte kwam er meer leven in. Kittens aanleggen, en weer aanleggen en weer aanleggen. Toch bleef Nina iets onrustig en niet continue in de kist. Ze heeft nog een kitten geworpen onder de bank, ze zag er daar niet naar om. Och, ze weet niet wat haar overkomt. Daarna ging ze terug naar de kist. Ik hoorde het mieuwen. Deze helemaal nat, placenta was los en lag ernaast. Het was een heel kleintje,...maar pittig.
Nina was nu, vooral die eerste dag, toch te onrustig. Daarom ben ik met haar naar de dierenarts gegaan om haar te laten onderzoeken. Het was allemaal goed gelukkig. Er zaten niet meer kittens in haar buik. Heb wel een middeltje meegekregen dat licht ontstekingen tegengaat en wat de melkproductie stimuleert, voor de zekerheid. En daarmee is het goed gegaan. Nina is wel een hele alerte waakzame moeder. Als ze even uit de kist was en je liep naar de kist toe dan schoot ze weer in de kist [handig]. Dan legde ik de kittens weer aan en kwam ze de eerste uren er niet weer uit.
Al met al is het wel een hele spannende en intensieve week geweest. Je bent gewoon zo hyper alert, en dat kost energie.
Ik heb nog geprobeerd of de andere moederpoezen de kittens wilden adopteren, maar dat was niet het geval. Die vonden ze maar vreemd ruiken en waren alleen nieuwsgierig. Het leeftijdsverschil is te groot geweest verwacht ik. De moeders zaten in een andere fase, en daardoor geen interesse in dat kleine grut.
Nina heeft de draad echt helemaal zelf opgepakt. Ik heb niet hoeven bijvoeren met flesjes, alleen begeleiden met aanleggen die eerste week. Nu waren de eerste drie ook flinke grote jongens , en het kleintje had pit genoeg blijkt,
Het is een wonder dat het zo is gelopen. Dat is toch aan Nina te danken, aan haar grote moederinstinct. Hoe anders had het kunnen gaan.
Toen de kittens wat ouder werden zocht Nina ook een rustiger plekje op, het kleine werpkistje, die voelde iets vertrouwder. Het zijn drie katers waarvan twee solid black en een silver tabby en een black brown tabby blotched poesje [het kleintje] Al is zij niet klein gebleven, haha.
De moeders delen de zorg, ieder haar bijdrage. Daar waar de ene moeder heel schoon is, speelt de andere moeder meer met ze, of voedt ze meer. Het is ontzettend bijzonder om ze zo harmonieus samen te zien opvoeden en verzorgen, dat is toch wel uniek.
Ondertussen gaan ze super goed, ze zijn al bij de dierenarts geweest. Allemaal al ruim een kilo, en dat op negen weken. Ze hebben ondertussen al een chip en paspoort en zijn voor de eerste keer gevaccineerd. Ze zijn echt super sociaal. Ze praten meer dan de andere kittens, haha. Dat zullen ze wel van Nina hebben, die is namelijk heel aanwezig en zangerig. Het zijn echte ondernemende kereltjes en vrouwtje.
