En toen was het toch zover. Nina kreeg kittens. Drie mini mormels van onze Hercules, geboren onder de bank. Toen mijn vermoeden bevestigd was dat ze toch kleintjes kreeg, en haar buik aan het groeien was, en tegen de tijd dat het zover was verkoos mevrouw toch om het onder de zitbank te doen. En dat was helemaal geen probleem, als jij je maar prettig voelt Nina. Toch heb ik haar op vele andere plekje proberen te verleiden om die te kiezen als favoriet. Het mocht niet baten, Nina is Nina en doet het op haar manier, en dat is dikke prima. Wel fijn dat wij er getuigen van mochten zijn. Drie kleine koters werden er geboren. Natuurlijk is ze later in alle rust op een eigen plekje komen te liggen met haar kleine grut.
Ja, en of ik er blij mee ben? We hebben er van gemaakt wat er van te maken viel. Dat klinkt een beetje bijzonder, dat begrijp ik best. En de schatten zijn echt fantastisch, echt, ze zijn super lief. Maar dit nestje was niet helemaal de bedoeling, en ja zeker was het wel mijn verantwoordelijkheid. Onze Hercules heeft eerder namelijk een implantaat gekregen, Suprelorin. Dit is een chemische castratie. Het duurt 4 tot 6 weken voordat dit implantaat werkt, en kan duren tot ongeveer een jaartje of langer. Ze zijn er ook voor een half jaar, maar ik heb gekozen voor een jaar implantaat. Dit implantaat wordt toegediend door de dierenarts en datum van plaatsing wordt vermeld in zijn vaccinatie boekje. Daar was een reden voor. Ik verwachte namelijk al kittens bij Snoesje en Maupie. En dat was niet het enige, er staat ook een verhuizing voor de deur rond december. Is het allemaal te managen, want kittens kosten tijd, maar een komende verhuizing ook. Nina werd krols op het moment dat Hercules zijn implantaat vijf weken had. En ja, daar sloeg de twijfel toe op het moment dat ik ze betrapte. Het zal toch niet.......maar het zou dus wel!
Gelukkig heb ik enorm lieve kinderen die mij enorm helpen met het opvoeden van de kittens. Maar het tijdstip blijft ongelukkig. En daar komt nog bij, wij gaan niet groter wonen, maar juist kleiner. En dat vind ik al spannend genoeg voor mijn poezen.
Toch zijn ze uitgegroeid tot enorme lieve schatten. Twee prachtige black brown tabby katers en een smoke poesje. De kater zijn echt heel erg aanhankelijk, komen lekker bij je op de bank en spinnen heel wat af. Het poesje daar in tegen heeft een verlegen karakter, en is niet gek op de drukte van ons gezin. Toch speelt ze heel wat af met haar broertjes. Ze vind het niet erg als je haar aanhaalt en streelt, maar houdt van rust en overzicht en geen plotselinge handelingen met veel kabaal. Ze hebben allemaal hun eerste vaccinatie gehad, zijn allemaal al ruim een kilo geweest en zijn allemaal door de eerste klinische keuring heen. Op 15 december staat de tweede vaccinatie gepland. Dat is ook de week van onze verhuizing. Hoe kon het zo samenvallen.
Ik merk aan mijzelf dat ik heel ontspannen wordt als ik lekker met ze bezig ben. Wat kan ik daar van genieten, even alles er omheen vergeten, en alleen met mijn poesjes. Mijn kinderen genieten van ze, maar ik heb ze ook nog steeds nodig hoor.
